Badanie USG jest obecnie jednym z najpopularniejszych narzędzi w diagnostyce ginekologicznej. Pozwala lekarzom na szybkie i bezinwazyjne ocenienie stanu narządów płciowych kobiety oraz monitorowanie zmian w czasie. Przy odpowiednim wykorzystaniu techniki możliwe jest wczesne wykrycie nieprawidłowości, co przekłada się na skuteczniejsze leczenie.

Cel i znaczenie diagnostyki ultrasonograficznej w ginekologii

Podstawowym celem badania jest uzyskanie dokładnego obrazu narządu rodnego – macicy, jajników oraz przydatków. Badanie ultrasonografem wykorzystuje ultradźwięki o wysokiej częstotliwości, które odbijając się od tkanek, generują widoczne struktury. Dzięki temu możliwe staje się:

  • Ocena kształtu i wielkości macicy oraz endometrium.
  • Wykrycie zmian ogniskowych, takich jak torbiele czy mięśniaki.
  • Monitorowanie cyklu miesiączkowego i jego wpływu na budowę błony śluzowej.
  • Ocena drożności jajowodów (w niektórych protokołach badania).
  • Wczesne wykrycie powikłań ciąży (krwiaki, obrzęki).

Dzięki regularnemu wykonywaniu diagnostyki ultrasonograficznej możliwe jest skuteczne monitorowanie stanu zdrowia, co w efekcie wpływa na szybkie wdrożenie odpowiedniej terapii.

Rodzaje USG ginekologicznego

W praktyce klinicznej wykorzystuje się dwie główne metody badania:

USG przezbrzuszne (transabdominalne)

  • Wykonuje się je przy pełnym pęcherzu moczowym.
  • Głowica przykładana jest do przedniej ściany brzucha.
  • Zapewnia szeroki zakres ocenianych struktur.
  • Jest mniej dokładne w odniesieniu do małych zmian ogniskowych.

USG dopochwowe (transwaginalne)

  • Wymaga opróżnienia pęcherza moczowego.
  • Głowica wprowadzana jest do pochwy, co umożliwia lepszą rozdzielczość.
  • Daje precyzyjny obraz narządów miednicy mniejszej.
  • Stosowane przy podejrzeniu patologii niewidocznych w technice przezbrzusznej.

USG 3D i 4D

  • Trójwymiarowe renderowanie struktur narządów.
  • Dynamiczna ocena w czasie rzeczywistym (4D).
  • Pomocne w dokładnej analizie zmian anatomicznych.
  • Często wykorzystywane w ginekologii rozrodu i IVF.

Wskazania i częstotliwość wykonywania badania

USG ginekologiczne zaleca się w wielu sytuacjach klinicznych. Przybliżone wskazania to:

  • Regularna kontrola u kobiet z nieprawidłowymi krwawieniami.
  • Bóle podbrzusza o niejasnej etiologii.
  • Monitorowanie cyklu u pacjentek poddawanych leczeniu hormonalnemu.
  • Ocena płodności oraz diagnostyka niepłodności.
  • Wczesne wykrycie i monitorowanie ciąży (od 5.–6. tygodnia).
  • Ocena ryzyka wystąpienia patologii nowotworowych.
  • Kontrola zmian endometrialnych i jajnikowych u pacjentek po menopauzie.

Częstotliwość badania zależy od stanu klinicznego pacjentki. U zdrowych kobiet bez dolegliwości rutynowe USG można wykonywać raz w roku, natomiast u pacjentek z ryzykiem schorzeń – co 3–6 miesięcy.

Przygotowanie do badania i technika wykonania

Aby uzyskać optymalne rezultaty, pacjentka powinna przestrzegać kilku prostych zasad:

  • Przy USG przezbrzusznym – wypić 0,5–1 l wody na godzinę przed badaniem, by mieć pełny pęcherz moczowy.
  • Przy USG dopochwowym – pęcherz pusty, co umożliwia lepsze dopasowanie głowicy.
  • Unikać ciężkostrawnych posiłków 2 godz. przed badaniem, aby zmniejszyć ilość gazów jelitowych.
  • Zgłosić wykonanie ostatniej cytologii, badania krwi czy innych istotnych procedur.
  • W razie wątpliwości poinformować lekarza o przyjmowanych lekach.

Badanie prowadzi się w pozycji leżącej, a lekarz lub diagnostyka stosuje żel jako przewodnik fal ultradźwiękowych. Całość zwykle trwa od 10 do 20 minut.

Ograniczenia i korzyści płynące z ultrasonografii

Główne zalety badania to:

  • Nieinwazyjność i brak promieniowania jonizującego (bezpieczeństwo dla pacjentki i płodu).
  • Szybkość uzyskania rezultatów i możliwość natychmiastowej konsultacji.
  • Wysoka czułość w wykrywaniu zmian patologicznych.
  • Możliwość monitorowania efektów terapii w czasie rzeczywistym.

Ograniczenia techniki obejmują trudności z oceną struktur zaawansowanych chorób nowotworowych oraz zależność od doświadczenia operatora. W przypadkach wątpliwości należy poszerzyć diagnostykę o inne metody obrazowe, takie jak MRI czy CT.